Upośledzona wrażliwość na insulinę, czyli insulinooporność, jest niebezpiecznym stanem, który wymaga odpowiedniego postępowania. Walka z nią jest niezbędna, żeby zapobiec innym groźnym dolegliwościom, jak choćby cukrzyca. Czym jest insulinooporność oraz jak z nią walczyć? Sprawdź wszystkie najważniejsze informacje.
Insulinooporność to nie choroba?
Do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu niezbędna jest insulina oraz jej odpowiednie wchłanianie. Hormon ten pełni ważną funkcję bowiem w m.in. metabolizmie węglowodanów, białek i tłuszczy. Produkcja insuliny odbywa się po spożyciu posiłku, a jeśli komórki organizmu posiadają osłabioną wrażliwość na insulinę, całość tych procesów nie funkcjonuje prawidłowo. Stan ten określa się mianem insulinoopornością, a jego konsekwencje są dość poważne. W wyniku upośledzonej wrażliwości na insulinę m.in.:
– wątroba produkuje zbyt dużą ilość glukozy
– następuje zaburzenie przemiany tłuszczów
– dochodzi do hiperinsulemii, czyli nadmiernej produkcji insuliny
– rozwija się stan przedcukrzycowy, a następnie cukrzyca typu 2.
Brzmi groźnie? I takie właśnie jest, tym bardziej że insulinooporność może również powodować rozwijanie się chorób serca i układu krwionośnego. Trzeba też zaznaczyć, że stan ten nie jest klasyfikowany w medycynie jako choroba, ale zespół metaboliczny. Co to takiego? Jest to grupa zaburzeń, które najczęściej występują wspólnie. Przy insulinooporności są to: nadciśnienie tętnicze, nieprawidłowy metabolizm trójglicerydów i cholesterolu oraz podwyższony poziom glukozy.
Objawy – to może być insulinooporność
Jest wiele przyczyn rozwoju insulinooporności. Może być choćby powodowana przez tendencje genetyczne. Istnieje też wiele chorób, którym często towarzyszy zespół metaboliczny, jak np. choroby tarczycy i wątroby, nowotwory, nadczynność kory nadnerczy i niewydolność nerek. Na wystąpienie insulinooporności znacznie bardziej są narażone osoby zmagające się z nadwagą, a szczególnie z otyłością brzuszną. Do czynników ryzyka należy więc też zaliczyć niewłaściwą dietę i zbyt rzadką aktywność fizyczną, jak też stosowanie używek. Udowodniono, że insulinooporność może się również pojawić w konsekwencji cukrzycy ciążowej. Niestety, o tym zaburzeniu często dowiadujemy się dość późno – objawy, które przy niej występują są charakterystyczne dla wielu innych schorzeń. I zazwyczaj przeprowadza się odpowiednie badania dopiero, kiedy wykluczy się wszystkie inne możliwe choroby. Jakie objawy mogą świadczyć o upośledzonej wrażliwości na insulinę?
– gwałtowne tycie, przede wszystkim w okolicy brzucha
– wzmożony, trudny do zaspokojenia apetyt
– rozdrażnienie, huśtawki nastroju
– senność, brak energii, pogorszenie samopoczucia
– rogowacenie naskórka.
Pod względem badań laboratoryjnych, alarmujące powinny być podwyższone stężenia glukozy, cholesterolu i trójglicerydów, a także nadciśnienie i zbyt wysoki poziom kwasu moczowego. Konsekwencje zaniedbania tych objawów mogą być poważne. Insulinooporność może doprowadzić do miażdżycy, stłuszczenia wątroby, zespołu policystycznych jajników i wspomnianej już cukrzycy. Cierpiąc na tę przypadłość znacząco obniża się jakość życia. Ciągłe zmęczenie utrudnia funkcjonowanie, a skuteczne chudnięcie jest prawdziwym wyzwaniem.
Badania, które zdiagnozują insulinooporność
Chcąc uniknąć powikłań związanych z zespołem metabolicznym, kluczowe jest jak najszybsze zdiagnozowanie insulinooporności i wdrożenie odpowiedniej terapii. Jeśli więc zauważysz u siebie którekolwiek z powyższych objawów i podejrzewasz, że może to być właśnie osłabiona wrażliwość organizmu na insulinę, nie czekaj zbyt długo i umów się na wizytę do endokrynologa lub diabetologa. Zostaniesz tam skierowana na badania, które ujawnią czy jest to faktycznie insulinooporność. Na początku jest to zawsze poziom glukozy oraz doustny test obciążenia glukozą (poziom glukozy jest badany na czczo oraz w określonym czasie po spożyciu odpowiedniej ilości czystej glukozy). Jeśli wyniki są wysokie, następuje dalsza diagnostyka. Najczęściej wykonywany jest profil lipidowy i poziom insuliny w surowicy na czczo. Istnieje też szereg specjalistycznych testów, są one jednak dość kosztowne i wykonuje się je niezbyt często. Najlepiej jest więc zaufać lekarzowi, który wytłumaczy jakie badania będą w danym przypadku najlepsze.
Jak walczyć z insulinoopornością?
Leczenie insulinooporności tak naprawdę zależy od przyczyny jej rozwoju. Jeśli są to przyjmowane leki, wtedy lekarz musi zdecydować czy ich przyjmowanie jest konieczne. Wrażliwość na insulinę może się również rozwinąć w wyniku posiadania w organizmie zbyt dużej ilości hormonów, które działają odwrotnie do insuliny – należy je wówczas obniżyć przy pomocy odpowiednio opracowanego leczenia. Najczęściej jednak, walka z insulinoopornością opiera się na właściwej diecie i aktywności fizycznej. W przypadku nadwagi i otyłości, konieczne jest jak najszybsze zgubienie nadprogramowych kilogramów. Komponując najlepszą dietę, trzeba się skupić na indeksie glikemicznym spożywanych produktów. Zalecane jest spożywanie tych o niskim wskaźniku, które nie będą powodować gwałtownych wyrzutów insuliny. Nie będzie też zaskoczeniem, że należy natychmiast odstawić słodycze i żywność przetworzoną. Dobrze jest udać się po poradę do dietetyka, który odpowiednio zaplanuje dietę.
